Home // Implementations

Κυκλοφοριακή Αγωγή από το Δ3 Κρεμαστής Ρόδου

School: 1ο Δημοτικό Κρεμαστής Ρόδου

Duration: 4

Στο πλαίσιο του προγράμματος Αγωγής Υγείας και Κυκλοφοριακής  Αγωγής «Αύριο εγώ θα οδηγώ» ,τα παιδιά του Δ3 αξιοποίησαν τις γελοιογραφίες με θέμα την οδική συμπεριφορά, την ασφαλή οδήγηση και τη σωστή συμπεριφορά των πεζών.

Η εκπαιδευτική εφαρμογή που ακολουθεί αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης δράσης.

Τα παιδιά ήταν ήδη ευαισθητοποιημένα απ’ το μάθημα Κυκλοφοριακής  Αγωγής της τάξης τους ( Γλώσσα, Μαθηματικά, Μελέτη, Θρησκευτικά, Μουσική, Πληροφορική), καθώς επίσης και με τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα  της ΕΥΘΥΤΑ και απ’ τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό ζωγραφικής.

Έτσι είχαν την ευκαιρία να εξοικειωθούν  με τα σήματα, τους κανόνες κυκλοφορίας πεζών και οχημάτων, να προβληματιστούν για τη δική τους συμπεριφορά, των γονιών τους της οικογένειάς τους ,στο δρόμο.

  Στόχοι δραστηριότητας.

Επιδιώκεται οι μαθητές και οι μαθήτριες:

•     Να προβληματιστούν για την οδική τους συμπεριφορά.

•     Να αναπτύξουν την ικανότητά τους για παρατήρηση, έρευνα και ορθή πρακτική δράση.

•     Να αναπτύξουν κριτική  ικανότητα.

•     Μα εργαστούν σε ομάδες για να συνεργαστούν.

•     Να εκφραστούν με ποικίλους τρόπους.

Α ) Τα παιδιά ρωτήθηκαν τι είναι η γελοιογραφία;

Οι απαντήσεις ήταν διάφορων ειδών. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε ενδεικτικές απαντήσεις:
 Είναι κάτι που σε προκαλεί γέλιο.
 Μας δείχνουν αστείες εικόνες.
 Μια ζωγραφιά που μιλά από μόνη.
 Κάτι που μας κάνει να γελάμε αλλά και να προσέχουμε συγχρόνως.
 Μια εικόνα που μας προκαλεί γέλιο, αλλά μας διδάσκει, μας κάνει μάθημα ,τι να αποφεύγουμε.
 Γελοιογραφία είναι μια εικόνα που μας κάνει να γελάμε επειδή είναι αστεία αλλά και επικίνδυνη για την αληθινή ζωή(κρύβει νοήματα).
 Όταν γελάς κι όταν δε γελάς.
Β) Δείχνοντας τη γελοιογραφία του Μιχάλη Κουντούρη
Τα παιδιά δίνουν τίτλο σ’ αυτή.
Ενδεικτικοί τίτλοι :
«Ο μικρός προστατεύει την οικογένειά του»
«Το παιδί ζωγραφίζει το χρόνο».
«Ο μικρός ζωγράφος της ζωής».
«Το προσεκτικό παιδί του ΚΟΚ».
«Φοράμε πάντα ζώνη».
«Ώριμοι οδηγοί από μικρά παιδιά».
Γ) Κατόπιν τα παιδιά περιγράφουν με λεπτομέρειες αυτό που βλέπουν(χωρίς την παρέμβαση της δασκάλας):
Τι βλέπουν:
Ένα μικρό παιδί ανεβασμένο σ’ ένα καρεκλάκι.
Το παιδί ζωγραφίζει με γαλάζιο, έντονο χρώμα τη ζώνη του μπαμπά.
Ο μπαμπάς κι η μαμά είναι μέσα στις παλιές κιτρινισμένες φωτογραφίες. Δείχνει τους γονείς χαρούμενους αλλά απροστάτευτους.
Μια μαθήτρια λέει:
«…..Το παιδί εφαρμόζει τον ΚΟΚ. Βάζει ζώνη στον μπαμπά, αλλά θέλει μάλλον πολλή δουλειά ………για να καταλάβει ο μπαμπάς τη σημασία της ζώνης».
«Κρίνει τις φωτογραφίες πολύ επικίνδυνες».
Άλλο παιδί αναφέρει…:
«Ένα παιδί ανεβασμένο σ’ ένα σκαμνί κρατάει σ’ επιφυλακή τους γονείς του. Τους δίνει ζωή φορώντας τους τη ζώνη ασφαλείας με ζωντανό γαλάζιο χρώμα , το χρώμα της ζωής και της ελπίδας».
Άλλο παιδί τονίζει την ωριμότητα του παιδιού σε αντίθεση με τους ανεύθυνους γονείς του ,που δίνουν το κακό παράδειγμα στο παιδί τους.
Δ) Σ΄ αυτό το σημείο γίνονται διάφορες ερωτήσεις. Τα παιδιά εκφράζονται ελεύθερα και δίνουν απαντήσεις.
Ερώτηση: « Τι νομίζεις ότι θέλει να πει ο γελοιογράφος;».
Ενδεικτικές ερωτήσεις:
 Τι σκέφτηκε ο μικρούλης κι ανέβηκε στο σκαμνάκι;
 Γιατί έβαλε γαλάζια διαγώνια γραμμή(ζώνη ασφαλείας) στην κορνίζα;
 Τι συμβολίζει η γαλάζια διαγώνια γραμμή;
 Πώς το σκέφτηκε μόνος του;
 Του μίλησαν οι γονείς του για τη ζώνη ασφαλείας;
 Σε τι χρησιμεύει;
 Πρέπει πάντα να τη φοράμε;
 Οι γονείς σου τη φοράνε;
 Οι ‘’πίσω’’ επιβάτες πρέπει να τη φορούν;
 Όταν δε τη φοράς ή δεν τη φορούν, τους κάνεις συστάσεις;
 Πού κάθονται τα παιδιά;
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Τα παιδιά κατάλαβαν, κατανόησαν στο έπακρο τη χρήση της ζώνης στο αυτοκίνητο
Έκριναν απαραίτητη τη χρήση της, όχι μόνο απ’ τον οδηγό, αλλά κι απ’ όλα τα πρόσωπα που είναι σ’ αυτό.
Μίλησαν για τα δικά τους βιώματα, της οικογένειάς τους .Είδαν τα λάθη τους και τα λάθη των δικών τους.
Αποφάσισαν ότι οφείλουν στον εαυτό τους την ίδια τους τη ζωή .Η χρήση της ζώνης είναι η γνώση της ίδιας της ζωής, γιατί «Η ζωή δε χαρίζεται, αλλά κερδίζεται».
Ε. Συναισθήματα παιδιών.
Τα παιδιά ένιωσαν περιέργεια, απορία, μοναξιά, ένταση, θαυμασμό, ικανοποίηση( κλιμακωτή εξέλιξη συναισθημάτων).
Στ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ
« Μην ξεχαστείς»
Όταν στο δρόμο βγεις
ποτέ μην ξεχαστείς
τον ΚΟΚ μην παραβείς.
Να προσέχεις κάθε φορά
και τη ζώνη να φοράς
για να ‘σαι μες στη ζωή
και το κακό να μη σου βγει.
« Θυμήσου»
Πίνω πίνω, το τιμόνι πιάνω
τον έλεγχο τον χάνω
τη ζώνη ασφαλείας ξεχνώ
γιατί τον κίνδυνο αγαπώ.
Όμως μου λένε «γιατί»
κάνεις το λάθος στη ζωή.
Σκέψου τον κίνδυνο καλά
Πριν να ‘ναι πολύ αργά.
Σκέψου τη ζώνη ασφαλείας
και τη ζωή σου στη στιγμή
Θα ‘ ναι γλυκιά πριν ξεχαστείς
να τη φοράς, να την αγαπάς.
. «Μαύρη χαρά»
Τρέχει το αμάξι
με γέλια και χαρές
οδηγεί και τρέχει
δίχως σκέψεις και μιλιές.
Το παιδί στην πίσω θέση
παίζει ή γεμίζει
το μυαλό του με θωριές.

Ξαφνικά το δέντρο πέφτει
πάνε οι χαρές,
το κλαίει και χτυπά
με τις τόσες συμφορές.
« Η ζώνη»
Πατέρα νιώθω άσχημα
η καρδούλα μου ματώνει!
Κάθε φορά που οδηγείς
χωρίς να βάλεις ζώνη.
Η ζώνη είν΄ ασφάλεια
σε σώζει τη ζωή σου
αν αγαπάς το σπίτι σου,
άκουσε το παιδί σου.
Μας το ‘πε η δασκάλα μας
το γράφει το βιβλίο
μας το ‘πε ο αστυνομικός
που ‘ρθε στο σχολείο.
Τα παιδιά γράφουν τη δικιά τους ιστορία.
Μ ια φορά κι έναν καιρό ένα τετράχρονο παιδί, ο Σταύρος , ζωγράφιζε για τον ΚΟΚ και για τη ζώνη ασφαλείας, γιατί στο σχολείο έμαθε για το πόσο σημαντική είναι αυτή. Καθώς ζωγράφιζε στο χαρτί, είδε μια πολύ παλιά φωτογραφία πάνω στο μπαούλο .Είναι ο παππούς του, που έχασε τη ζωή του σ’ ένα μοιραίο τροχαίο ατύχημα Αν φορούσε ζώνη ασφαλείας , ίσως τώρα να ‘ταν ζωντανός .Γιατί Η ΖΩΝΗ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ!
Λοιπόν, πήρε έναν γαλαζοπράσινο μαρκαδόρο, ανέβηκε σ’ ένα μικρό σκαμπό και κάνοντας μύτες κατάφερε να τραβήξει μια γραμμή για να του βάλει ζώνη.
Το παιδί, αν και μικρό, κατάλαβε την αξία της ζώνης και θυμάται τον παππού του, τώρα που είναι στον παράδεισο. Ο παππούς τώρα είναι ένα πνεύμα που θα τον προστατεύει για πάντα. Κάθε φορά που πάει βόλτα με το αυτοκίνητο θυμάται τον παππού του, που δεν έβαλε ζώνη ασφαλείας και επειδή δε θέλει να κάνει τα ίδια λάθη βάζει πάντα τη ζώνη και θυμίζει και στους γονείς του γιατί τους αγαπά πολύ και δε θέλει να πάθουν αυτό που έπαθε ο παππούς του.
Χατζηβασίλη Ειρήνη

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα αγοράκι με τους γονείς του και όλη την οικογένειά του. Οι γονείς του είχαν βγει φωτογραφία στο αμάξι τους. Την άλλη μέρα είδε τους γονείς του στο αμάξι χωρίς ζώνη .Εκείνο είχε μάθει από μικρό ότι στο αυτοκίνητο πρέπει να φοράμε ζώνη. Τότε πήρε απ’ το συρτάρι ένα μικρό γαλάζιο μαρκαδόρο και πρόσθεσε μια ζώνη. Το βράδυ είπε στους γονείς του: -Μπαμπά, μαμά, φοράτε ζώνη! Η ζώνη σώζει ζωές!
-Θέλεις αύριο να πάμε βόλτα με το αυτοκίνητο για να δεις;
– Βεβαίως ,απάντησε το παιδί!
-Πού θέλεις να πάμε;
-Να πάμε στο Κέντρο Κυκλοφοριακής Αγωγής.
-Εντάξει. Γιατί όμως θέλεις να πάμε εκεί;
-Για να μάθετε τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας για πεζούς και οδηγούς!
Κρητικού Ειρήνη
Μια φορά ήταν ένα παιδάκι πολύ έξυπνο. Τριγυρνούσε μέσα στο σπίτι για να βρει κάτι να κάνει. Τότε είδε ένα τεράστιο συρτάρι. Πάνω σ’ αυτό βρισκόταν τέσσερις φωτογραφίες με διάφορα σκίτσα. Τις κοίταξε όλες καλά καλά , αλλά είδε ότι σε μια εικόνα έλειπε κάτι, αλλά δεν ήξερε τι! Την κοιτούσε, την ξανακοιτούσε και το βρήκε .Έλειπε το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να φοράς στο αυτοκίνητο. Ήταν η ζώνη. Τότε σκέφτηκε κάτι πολύ έξυπνο! Πήγε στο δωμάτιό του, έπιασε ένα σκαμνί και το τοποθέτησε μπροστά απ’ το συρτάρι .Μετά πήγε στο δωμάτιό του και πήρε έναν γαλαζοπράσινο μαρκαδόρο. Ανέβηκε πάνω στο σκαμνί, έπιασε το μαρκαδόρο και ζωγράφισε πάνω στη φωτογραφία μια γραμμή, δηλαδή μια ζώνη.
Έτσι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να φοράμε ζώνη, γιατί « η ζώνη σώζει»!.Φοράτε πάντα ζώνη! ΟΛΟΙ!!!!
Τσάππη Καθολική

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι που το έλεγαν Δημητράκη .Ο Δημητράκης μια μέρα εκεί που καθόταν του ήρθε μια ιδέα …να πάει να ζωγραφίσει. Τότε έπιασε μερικά χρώματα και με το πινέλο του άρχισε να σχεδιάζει μια ζώνη πάνω σε μια φωτογραφία που είχαν μες στο σπίτι.
Από μικρό παιδί ήξερε ότι κανείς στην οικογένειά του δεν φορούσε ζώνη. Όταν γύρισαν οι γονείς του ,τους άφησε να ξεκουραστούν και μετά τους φώναξε στο σαλόνι για να συζητήσουν. Τους είπε ότι πρέπει να φορούν πάντα ζώνη στο αμάξι για το καλό τους και όχι για το κακό τους.
Από εδώ και πέρα η οικογένειά του φορούσε πάντα ζώνη και από τότε δεν ξαναέγινε κάποιο κακό!!!
Ρουσάκης Νίκος

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι που πήγαινε σχολείο. Η δασκάλα τους τούς μίλησε για τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Τους είχε πει ότι στο αυτοκίνητο πρέπει να φοράμε ζώνη.
Όταν γύρισε στο σπίτι του, κάθισε να διαβάσει τα μαθήματά του. Αφού τα τελείωσε , η μαμά του τον ρώτησε:
-Είσαι σίγουρος ότι τελείωσες;
– Ναι, μαμά.
– Η δασκάλα για ποιο θέμα σας μίλησε σήμερα;
-Για τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
– Τι σας είπε;
-Μας είπε ότι στο αυτοκίνητο πρέπει να φοράμε ζώνη ασφαλείας, για να μην πάθουμε κακό.
-Μπράβο του είπε και τον άφησε να κάνει ό,τι θέλει.
Ο μικρός ξαφνικά είδε μια φωτογραφία με τον μπαμπά του μέσα στο αυτοκίνητο χωρίς τη ζώνη ασφαλείας.
Είχε μάθει στο σχολείο ότι στα καθίσματα φοράμε ζώνη Έτσι έβαλε ζώνη στον πατέρα του για να τον προφυλάξει.
Σταύρου Σταύρος
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι που τον έλεγαν Άκη Ο Άκης λοιπόν ζούσε μια ωραία και ξένοιαστη ζωή. Έκανε ό,τι ήθελε εκτός απ’ το να γυρνάει αργά στο σπίτι απ’ το παιχνίδι με τους φίλους του και να πηγαίνει στο «απαγορευμένο δωμάτιο».
Μια μέρα όμως δεν άντεξε άλλο! Πήγε εκεί που του είχαν απαγορέψει οι γονείς του, κρυφά τα μεσάνυχτα, όταν όλοι κοιμούνταν .Όταν μπήκε στο δωμάτιο η πόρτα πίσω έκλεισε μόνη της. Τότε άρχισε να φοβάται, αλλά υπέθεσε ότι ήταν ο αέρας .
Εκεί υπήρχε μια κουνιστή καρέκλα, μια κουβέρτα του, ένας παλιός καναπές. Μετά από δύο λεπτά η μια κουνιστή καρέκλα άρχισε να κουνιέται μόνη της και κάποιος να κατευθύνεται στον καναπέ και να σκεπάζεται. Τότε πραγματικά φοβήθηκε και σκέφτηκε να φύγει όσο πιο γρήγορα μπορεί .Αλλά δεν πρόλαβε! Τα φαντάσματα μπήκαν μπροστά του και φανερώθηκαν. Ο Άκης είδε πως πίσω από τα φαντάσματα είχε φωτογραφίες και μία ήταν ολόιδια μ’ αυτό. Κατάλαβε πως τα φαντάσματα δεν ήταν τίποτε παρά μόνο οι πρόγονοί του, που προσπαθούσαν να επανορθώσουν το λάθος τους, να γυρίσουν το χρόνο πίσω, πριν πάθουν το ατύχημα με το αυτοκίνητο .Για να νιώσουν καλύτερα ο Άκης έπιασε μια μπογιά, ένα σκαμπό και πήγε στο μέρος με τη φωτογραφία.
Εκείνη την ώρα ξημέρωνε .Οι γονείς του ήταν στο δωμάτιο και δεν πίστευαν στα μάτια τους! Τα φαντάσματα γύρισαν στη φωτογραφία. Ο Άκης έκανε μια ζωγραφιά έτσι ώστε να φορούν ζώνη. Τότε τα φαντάσματα γύρισαν στον Άκη και του χαμογελούσαν!
Από τότε κάθε βράδυ μαζεύονταν όλοι εκεί και το «απαγορευμένο δωμάτιο» έγινε «δωμάτιο χαράς!».
Τσαμπικάκη Ραφαέλα

Συμπεράσματα:

Η διαδικασία πραγματοποιήθηκε μέσα σ’ ένα ευχάριστο κλίμα .Η συμμετοχή των παιδιών ήταν συγκινητική.
Πήραν μέρος και έδωσαν το στίγμα τους όχι μόνο οι « καλοί» μαθητές, αλλά κι οι αδύνατοι. Ανταποκρίθηκαν πολύ θετικά στη γελοιογραφία. Το ενδιαφέρον τους ήταν μεγάλο απ’ την αρχή του δίωρου ως το τέλος.
Αξιοποιήθηκε η ομαδοσυνεργατική μέθοδος, η δραματοποίηση( τα παιδιά πήραν «το ρόλο τους» και ζωντάνεψαν τη γελοιογραφία), η αισθητική έκφραση των παιδιών( ζωγραφική – ποιήματα).
Σήμερα το σχολείο οφείλει να αξιοποιεί το ενδιαφέρον και τα βιώματα των μικρών μαθητών.
Με τη γελοιογραφία τα παιδιά ενεργοποιούνται. Βλέπουν το «σήμερα» και το μέλλον τους διαφορετικά.
Οπλίζονται με τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες .Αυτό θα τους βοηθήσει να ζήσουν καλύτερα ως αυριανοί πολίτες της κοινωνίας μας.

ΤΜΗΜΑ Δ3 ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΤΑΞΗΣ

ΠΑΠΟΡΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ